به گزارش گروه فرهنگی قدس‌آنلاین، قلم‌زنی در اصفهان یکی از شناخته شده‌ترین هنرهاست. هنرمندان این دیار از دیرباز تاکنون ذوق و استعداد سرشار خود را در این هنر به رخ جهانیان کشیده‌اند. هنر زیبای قلم‌زنی که بیانگر فرهنگ و تمدن اقوام ایرانی است سابقه دیرینه و تاریخی دارد. این هنر ابتدا با حجّاری روی بدنه کوه‌ها و خانه‌های قدیمی و قصر پادشاهان دیده شده است و بعدها حجّاری به حکّاکی روی سنگ‌های قیمتی مانند سنگ عقیق تغییر یافت. علیرضا اسدی هم یکی از هنرمندان شناخته شده حوزه قلم‌زنی است که بیش از۴ دهه سال فعالیت هنری را در کارنامه دارد.اسدی در هفت نمایشگاه خارجی و بیش از ۳۰ نمایشگاه داخلی شرکت داشته است. او همچنین در پروژه‌های بزرگ مانند ساخت و قلم‌زنی درهای حرم امام حسین(ع) همکاری داشته است و چند سالی است که مشغول قلم‌زنی ضریح جدید حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) است. او همراه با پسران هنرمندش کار قلم‌زنی این ضریح را به اتمام خواهند رساند.علیرضا اسدی معتقد است هنر بیانگر حس و حال شخص برای خلق اثر است و قلم‌زنی ضریح‌های اهل بیت(ع) در تقویت اعتقادات هنرمند اثرگذار است.
■ آقای اسدی! چند سال است که در هنر قلم‌زنی مشغول به کار هستید؟
حدود ۴۶ سال است که در این هنر مشغول هستم.
■ چطور شد که وارد هنر قلم‌زنی شدید؟
ورود من به عرصه قلم‌زنی توفیق الهی بود. البته این هنر در اصفهان هنر رایجی است. بماند که در خانواده ما هم موروثی است. اما من این کار را بر اساس آرامش و منافع بیشتر انتخاب کردم. منظورم منافع مالی نیست؛ معتقدم منافع معنوی و اجر الهی در این کار هنری بیش از منافع مادی و مالی آن است. این کار ارتباط زیادی با اسامی خداوند، آیات قرآن کریم، روایات اهل بیت(ع) دارد. این‌ها در حال و هوای هنرمند اثرگذار است. هنرمندی که روی ضریح و درهای حرم‌های اهل‌بیت(ع) کار می‌کند، نمی‌تواند صرفاً به مسائل اقتصادی و مالی توجه داشته باشد و در مقابل، این بحث اعتقادی و معنوی است که برای هنرمند بیشتر جلب توجه می‌کند.
هنر قلم‌زنی ضریح یکی از کارهایی است که اعتقادات هنرمند را اعتلا می‌بخشد. مسلماً در طول کارهای هنری از جمله قلم‌زنی ضریح‌های مقدّس، آن حس و حالی که از دل اثر می‌جوشد و حاصل ارادت خاضعانه عاشقان اهل بیت(ع) است، کمک می‌کند تا هنرمند بتواند اثری بدیع و ماندگار را خلق کند. چنین هنرمندی دیگر به دنبال تجارت و درآمدهای آنچنانی نیست، بلکه خود را غرق در اثر موردنظر می‌بیند تا بدین وسیله بتواند اثری ماندگار را به آستان اهل بیت(ع) تقدیم کند.در طول این سال‌ها هرگاه مشغول به ساخت اثری برای ائمه(ع) و یا امامزادگان شدیم، آن را توفیقی از سوی خداوند متعال دانسته‌ایم.
■ این که حاصل هنر دست شما، در حرم مقدس حضرات معصومین(ع) و حرم اولیاالله استفاده شده، چه حسی دارد؟
ساخت هر اثری شیرینی و جذابیت خاص خودش را دارد، هر زمانی که توفیق چنین کارهایی را بدست آوردیم اجر آن را خودِ خداوند به ما عطا کرده است و ما همیشه این را در حین کار به وضوح مشاهده کردیم. در طول این سال‌ها آثار حماسی و تاریخی فراوانی برای اماکن مقدس اهل بیت(ع) و امامزادگان کار کرده‌ام. سال ۸۸ دو در برای حرم مطهر حضرت امام حسین (ع) ساختم. کار ساخت و قلم‌زنی درهای حرم امام حسین(ع) به طور کامل در استان اصفهان انجام شد. هشت سال هم طول کشید. وقتی درهای حرم امام حسین (ع) آماده شد و برای نصب به کربلای معلی فرستاده شد، ۴۰۰ نفر از عاشقان اباعبدالله (ع) از استان اصفهان با شور و حالی وصف‌ناپذیر همراه این درها تا مرز رفتند، خب این حس را اصلا نمی‌شود وصف کرد.
■ در حال حاضر بر روی چه اثری، کار می‌کنید؟
بیش از سه سال است که بر روی ضریح جدید حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) کار می‌کنم. شیوه‌ای که برای ساخت و قلم‌زنی این ضریح درنظر گرفته شده، بدین صورت است که سعی شده قطعات به صورت یکپارچه تهیه شود و از طرف دیگر، تلاش کردیم تا نقش‌های روی ضریح در برابر سایش فلز و مرور زمان از مقاومت بالایی برخوردار باشد، طوری که از پاشنه‌دار بودن نقش‌ها استفاده کردیم، هر قسمتی از این نقش‌ها دارای پاشنه‌ای هستند که مقاومتشان را در برابر سایش‌های احتمالی بیشتر می‌کند. کار ساخت و قلم‌زنی ضریح جدید حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) بیش از سه سال است که در بارگاه آن حضرت آغاز شده و حدود دو سال دیگر نیز قلم‌زنی آن طول خواهد کشید.
■ آیا تفاوتی در نحوه قلم‌زنی درهای حرم امام حسین(ع) و ضریح جدید حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) وجود دارد؟
بله، تفاوت اصلی این دو کار در شیوه قلم‌زنی آن‌هاست. ایده یکپارچگی در درهای حرم امام حسین (ع) انجام شد، اما قلم‌زنی و ساخت ضریح جدید حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در جهت به وجود آوردن پاشنه‌هایی برای نقش‌هاست تا از سایش آن در طول زمان جلوگیری کند. طبق شواهد برای نخستین بار بود که از یکپارچه کردن بعضی قطعات روی آن دو درحرم امام حسین (ع) انجام شد. طوری که قطعات یک در را به ۶ قسمت تقسیم کردیم که در مونتاژ فلز آن دیگر دور در چیزی مثل میخ و پیچ و... به عنوان زوار وجود نداشته باشد. تفکری که ۱۰ سال ذهن بنده را مشغول کرده بود، به لطف خدا در ساخت و قلم‌زنی ضریح جدید حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) تحقق یافت.
■ وقتی درگیر انجام کاری برای اعتاب مقدسه هستید، معمولاً چند ساعت در روز کار می‌کنید؟
در ظاهر امر حدود ۱۰ تا ۱۴ ساعت مشغول کار هستیم، اما واقعیت آن است که انجام این فعالیت‌ها برای آن ساحت‌های قدسی، آنقدر ذهن و ضمیر آدم را درگیر می‌کند که می‌توانم بگویم حتی در خواب هم درگیر کار هستم.
■ شما قلم‌زنی را در دانشگاه هم تدریس می‌کنید. آن‌جا چه به هنرجوها می‌آموزید؟
من تجربیاتم را به آن‌ها یاد می‌دهم. اساسا آموزش هنر، آموزش تجربه‌هاست. بنده در طول این سال‌ها علاوه بر تدریس در برخی دانشگاه‌ها از جمله دانشگاه هنر استان اصفهان، در تعدادی از فرهنگسراها نیز به تدریس هنر قلم‌زنی و بیان تجربیات خود پرداخته‌ام. در این مدت سبک نوینی با عنوان پرسپکتیو یعنی تکنیکی هنری برای القای تصویر سه بعدی را محور کار خود قرار دادم و سرانجام در سال ۹۴ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان درجه یک هنر را بدست آوردم.شیوه‌ای که بنده در تدریس خود برای هنرجویان استفاده کردم، مهارت استفاده از قلم و چکش است که هنرجو را برای مراحل بعدی کار آماده می‌کند. سعی کردم هنرجو را با طراحی سنتی ایرانی و چند شیوه قلم‌زنی ریزه و مشبّک که این دو شیوه در سبک قلم‌زنی به اصطلاح خبره‌کاری استفاده می‌شود، آشنا کنم. یکی دیگر از نکاتی که در کلاس‌ها بر آن تأکید داشتم قلم‌زنی نقش برجسته بوده است.
■ در این سال‌ها هیچ وقت از قلم‌زنی خسته نشده‌اید؟
نه؛ هیچ وقت. کار قلم‌زنی یعنی ثبت توانمندی‌های فکری یک هنرمند به وسیله یک سری قلم‌های فولادی بر روی فلزات. نقش‌ها و طرح‌های مختلفی که در قلم‌زنی استفاده می‌شود، حس تفکر و حس زیبایی‌شناسی انسان را بر می‌انگیزد.
برای همین هست که امروز بعد از سال‌ها فعالیت در این حوزه، نه تنها احساس خستگی نمی‌کنم، بلکه بسیار احساس نیاز می‌کنم که باید کارهای بسیار فاخرتر و ارزشمندتری را انجام دهم. خدا را هم شکر می‌کنم که پسرانم هم در این هنر، مشغول به فعالیت هستند و می‌دانم که از اعتبار این هنر دفاع خواهند کرد.
انتهای پیام/
نظر شما